|
|
|
str. 1 | 2
|
Pawlikowski nie brał już więcej w lotach bojowych (z adnotacją "czasowo niezdolny do służby w powietrzu
i na ziemi" odesłano go do rezerwy w Blackpool). Do latania powrócił dopiero 2 lutego 1945 r. - skierowany
został do angielskiego 10. OTU w Abingdon na stanowisko instruktora dla bombardierów. Z dniem 1 maja 1945 r.
na własną prośbę został zwolniony z Polskich Sił Powietrznych jako polski sierżant i brytyjski Warrant Officer.
Za loty bojowe odznaczony był dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Przez krótko pracował przy Rządzie Polskim w Londynie, a w sierpniu 1945 r. wrócił do Polski, gdzie niemal od razu
znalazł pracę jako spiker w Polskim Radiu. W radiu prowadził też własne słuchowisko, a w latach 1958-1967 pracował
w Redakcji Programów Rozrywkowych. W 1948 r. zdał aktorski egzamin ekstermistyczny i rozpoczął pracę w warszawskich
teatrach: Klasycznym, Powszechnym, Narodowym, Współczesnym, Nowym, Syrenie, Domu Wojska Polskiego oraz Ateneum.
Jego najsłynniejsze role to Jakub w "Głupim Jakubie" T. Rittnera (1949), rola tytułowa w "Świętoszku" Moliera (1957),
Mamajew w "Pamiętniku szubrawca" A.N. Ostrowskiego (1965), Stomil w "Tangu" S. Mrożka oraz Falstaff w "Wesołych
kumoszkach z Windsoru" W. Szekspira (1971). Dał się poznać również jako aktor filmowy - debiutował w 1950 r. w
"Warszawskiej premierze". Największą sławę przyniosła mu rola Zagłoby w "Panu Wołodyjowskim" i "Przygodach Pana
Michała". Niekiedy grał również w spektaklach Teatru Telewizji. W 1958 r. opublikował wspomnienia z wojny -
"Siedmiu z Halifaxa J", a dwadzieścia lat później - tomik poezji "Dwie tęsknoty". Zmarł w Warszawie 23 grudnia
1978 r., w wieku 58 lat i pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim.
źródło:  Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej
dzięki uprzejmości p. Wojciecha Zmyślonego.
|
|
|
cofnij