|
|
Stefan Floryanowicz urodził się 2 stycznia 1898 roku w Warszawie (rodzice Floryan i Kazimiera z domu Karolińska).
Po ukończeniu szkoły średniej zdał do Akademii Sztuk Pięknych jadnakże w chwili odzyskania przez Polskę nieopodległości
wstąpił do tworzonego Wojska Polskiego gdzie został przydzielony do 3 Eskadry Wywiadowczej (był autorem godła
eskadry - kościotrup z czerwoną szarfą grający na skrzypcach).
W latach 1925-1930 był instruktorem i dowódcą eskadry szkolnej w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Grudziądzu
a następnie w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Później pełnił służbę w 1 Pułku Lotniczym w Warszawie
gdzie pod koniec 1933 r. został mianowany dowódcą 213. Eskadry Niszczycielskiej Nocnej, a od 1937 r.
dowódcą 211 Eskadry Bombowej Nocnej 1 Pułku Lotniczego.
W 1934 roku uczestniczył w Międzynarodowym Turnieju Lotniczym Samolotów Turystycznych "Challenge 1934".
We wrześniu 1939 roku był oficerem taktycznym sztabu Brygady Bombowej a po ewakuacji przez Rumunię, został
oficerem w sztabie lotnictwa PSP we Francji.
Jeszcze w grudniu 1939 r. został przeniesiony do Anglii gdzie na mocy porozumienia polsko-brytyjskiego
tworzono dwa polskie dywizjony bombowe. Po krótkim przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim
został przydzielony do 301 Dywizjonu Bombo-wego, w którym objął funkcję zastępcy dowódcy dywizjonu
 W/Cdr Romana Rudkowskiego.
14 września 1940 roku, jako pilot w załodze z nawigatorem F/O Voellnagelem oraz radiooperatorem
Sgt Kowalskim, wziął udział w pierwszym locie bojowym 301 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej"
- na bombardowanie barek zgrupowanych w porcie Boulogne (w paździeniku 1940 roku wykonał jeszcze jeden lot
operacyjny na Firey Battle'u).
Zginął 1 stycznia 1941 roku, podczas swojego pierwszego lotu operacyjnego na Wellingtonie, podczas próby lądowania
w bardzo trudnych warunkach atmosfery- cznych. Został pochowany na cmentarzu w Newark, grób nr 299 LC.
źródło: Historyczny Biuletyn Lotniczy, Lipiec 2004
|
|
|
cofnij