|
|
|
str. 1 | 2
|
|
Stanisław Władysław Krzemiński urodził się 3 lipca 1921 r. w Warszawie, jako dziecko Antoniego Krzemińskiego -
herbu Prus III i Marii Smoleńskiej - herbu Doliwa. W 1925 r. rodzina przeprowadziła się do Częstochowy.
Tu w 1927 r. w szkole powszechnej rozpoczął swą edukację, którą następnie kontynuował najpierw w Gimnazjum,
a potem Liceum im. Henryka Sienkiewicza. Po zdaniu matury w 1939 r. wstąpił do 12 Batalionu przed-podchorążackich
Junackich Hufców Pracy w Osowcu koło Grajewa. Podczas służby w batalionie uczestniczył w budowaniu fortów wzdłuż
ówczesnej granicy polsko-pruskiej. We wrześniu 1939 r. został powołany do
|
służby w 77 Pułku Piechoty w Lidzie i skierowany na dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 19 Dywizji Piechoty.
Działania wojenne i przebieg kampanii wrześniowej uniemożliwiły jego ukończenie, a szeregowiec z cenzusem
Stanisław Krzemiński trafił na front. Brał udział w obronie Grodna. 24 września został internowany na Litwie,
gdzie początkowo trafił do obozu Alytus (Olita), a później Ukmerge (Wiłkomierz). Po aneksji Krajów Bałtyckich
dokonanej przez ZSRR w czerwcu 1940 r., internowanych Polaków wywieziono do ZSRR. W maju 1941 r. „Juchnowskij Łagier”,
w którym przebywał Stanisław Krzemiński przeniesiono najpierw do obozu przejściowego w Murmańsku, a następnie 21 czerwca
1941 r. za Koło Podbiegunowe, na Półwysep Kola (Kolski) u ujścia rzeki Ponoi. Po napaści Niemiec na Związek Sowiecki,
podpisaniu układu Sikorski - Majski i ogłoszeniu przez Sowietów w sierpniu 1941 r. „amnestii” dla Polaków,
jesienią opuścił łagier i wstąpił do tworzącej się armii generała Andersa. Początkowo został przydzielony do 5 Dywizji
Piechoty formowanej w Tatiszczewie pod dowództwem gen. bryg. Mieczysława Boruty-Spiechowicza. Tu zgłosił się do lotnictwa
i ostatnie miesiące pobytu w ZSRR spędził w obozie lotników w Kołtubance.
12 czerwca 1942 r. przybył do Wielkiej Brytanii. W lipcu i sierpniu uczestniczył w ćwiczeniach kursu unitarnego,
które odbywały się St Andrews w Szkocji. Po ich zakończeniu 23 sierpnia 1942 r. trafił do Bazy Sił Powietrznych w
Blackpool, a 28 sierpnia przeniesiono go do lotnictwa. Otrzymał numer służbowy 704126. Następnie, po przejściu
niezbędnych badań lekarskich i zakwalifikowaniu do personelu latającego, we wrześniu rozpoczął kurs teoretyczny w
Air Crew Training Centre (Ośrodku Wyszkolenia Załóg Latających) w Hucknall, w Anglii. Po jego ukończeniu w październiku,
w tym samym miesiącu rozpoczął kolejne szkolenie w Initial Training Wing (Skrzydle Wstępnego Szkolenia) w Brighton,
które ukończył w styczniu 1943 r. Stąd znów trafił do Hucknall by tu od lutego do marca kontynuować naukę w polskiej
25 Szkole Pilotażu Początkowego.
W maju 1943 r. st. szer. / Sgt Stanisław Krzemiński został wysłany do Kanady gdzie od 28 czerwca do 12 listopada
odbywał szkolenie na nawigatora w No. 1 Air Observer School (1 Szkole Obserwatorów Lotniczych) w Malton koło
Toronto. Tutaj rozpoczął swój staż w powietrzu potwierdzony wpisem w jego osobistej książce lotów z datą
2 lipca 1943 r. Po wylataniu blisko 95 godzin i zdaniu wymaganych egzaminów, kurs ukończył z wyróżnieniem jako prymus.
Po powrocie do Wielkiej Brytanii został awansowany na stopień kaprala. Tu kontynuował szkolenie kolejno w: No. 1 (Observers)
Advanced Flying Unit [1 Jednostce Zaawansowanego Szkolenia Lotniczego (Obserwatorów)], No. 18 Operational Training Unit
(18 Jednostce Wyszkolenia Bojowego), No. 1662 Conversion Unit (1662 Jednostce Przeszkolenia) oraz No. 1 Lancaster Finishing School
(1 Szkole Końcowego Przeszkolenia na Lancasterach). Pierwszy przydział do jednostki bojowej otrzymał w lipcu 1944 r. trafiając
do 300 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Mazowieckiej”. Uczestniczył w dziewięciu lotach operacyjnych, których celem było bombardowanie
obiektów na terenie Niemiec, Belgii i Francji. Podczas drugiego lotu bojowego – wykonywanego w nocy z 23 na 24 lipca nalotu na
Kilonię – jego Lancaster nr ED779 BH-L został uszkodzony przez niemiecką artylerię przeciwlotniczą. Jeden z odłamków, który
młodemu lotnikowi omal nie odebrał wtedy życia był przez niego przechowywany jako pamiątka przez wiele lat.
Na mocy rozkazu nr 19/1944 z 15 sierpnia 1944 r. dowódca Sił Powietrznych nadał mu Polową Odznakę Nawigatora numer 761.
|
|
|
cofnij